Riječi - divovi (ogled o završnoj poetskoj fazi Mirka Banjevića)

Abstract

Jedan od pjesnika koji su na najizrazitiji način preplitali različite niti tradicionalnog, na jednoj, i modernog, na drugoj strani – bio je Mirko Banjević. Kombinovao je crnogorsku, narodnu leksiku sa modernim formama stiha ne narušavajući pri tom pojedinačnu posebnost i izrazitost sastavnih elemenata. Završni period oličen u zbirkama Do iskapi i Roždanici karakteriše intimno ispovijedanje lirskog subjekta o unutrašnjim lomovima. Najznačajniji kvalitet ovih stihova ogleda se u izuzetno bogatom i inventivnom pjesničkom jeziku, a ritam koji se pri tom javlja vrši dvostruki uticaj: na jednoj strani predstavlja bitan elemenat ekspresije, a na drugoj se javlja kao činilac organske forme. U izvjesnom smislu u okviru završne faze ovog velikana može se govoriti o neusklađenosti paradigmatskog i sintagmatskog niza, o nejednakom razvoju ose selekcije i ose kombinacije, jer je u posljednjem periodu svog stvaralaštva pokazao nedovoljnu strukturnu inovativnost – veliki broj pjesama iz zbirki Do iskapi i Roždanici karakteriše čvrsta, ali jednobrazna kompozicija, koja bi se najvećim dijelom mogla podvesti pod postupak akumulacije i nabrajanja.