Kontekstualna determiniranost sintaksičke homonimije u bosanskom jeziku

Abstract

U radu se na teorijskom nivou razmatra uloga konteksta u tumačenju dvosmislenosti kod sintaksički homonimnih kon­strukcija u bosanskom jeziku gdje se sukobljavaju dva suprot­na mišljenja: da je sintaksička dvosmislenost samo teorijski konstrukt, da se poništava u kontekstu i da u praksi time i ne postoji (pa bi je bilo irelevantno proučavati); odnosno, da pri­sustvo i poznavanje konteksta ne mora da bude relevantno za tumačenje dvosmislenosti jer bi se u tom tumačenju tada mjerila uloga konteksta a ne sintaksička ili semantička obilježja jezika koja primarno utječu na interpretaciju jezičkog izraza. Ovdje dolazimo do zaključka da se sintaksička homonimija može pro­učavati odvojeno od konteksta i da je obilježje homonimnosti imanentno rečenici kao takvoj, dakle, homonimija se veže za rečeničnu strukturu, a ne za kontekst. Također, uzimamo u obzir da u prilog raspravi ovdje treba uzeti u obzir i ulogu normativne sintakse koja propituje ovjerenost rečenice (odvojeno od njenog konteksta).